Birkaç gün önce ABD Temsilciler Meclisi’nde oylanan ve Ermeni soykırımını resmi olarak tanıyan yasa tasarısı 405’e karşı 11 oyla kabul edildi.

Benzer durumlarda daha önce yaşandığı gibi, Türkiye yasa tasarısı karşısında tek yumruk oldu ve soykırımı resmen tanıma çabasını sert bir dille eleştirdi.

Gerek Ermeni soykırımı yasa tasarısı karşısında sergilenen duruş, gerekse Barış Pınarı harekâtına verilen destek Türkiye’yi bir arada tutan tek tutkalın milliyetçilik olduğunu bir kez daha gözler önüne seriyor.

Milli çıkar söz konusu olduğunda dünya görüşleri ne kadar farklı olursa olsun hiçbir kafadan aykırı ses çıkmıyor. Hatta milli çıkarın ne olduğu, kim tarafından nasıl belirlendiği bile sorgulanmıyor.

Türkiye’yi yöneten siyasi irade ”haydi savaşa gidiyoruz” dediği anda akan sular duruyor, baro başkanından üniversite rektörüne, sokaktaki insandan siyasetçisine herkes esas duruş selam çakıyor.

Peki nedir bu Türk milliyetçiliği? İsterseniz Partizan’ın bu bölümünde tarihte kısa bir yolculuğa çıkalım ve siyasi hayatımıza yon veren milliyetçilik anlayışını tartışalım.